Analizując treść internetowych wspomnień, można je pogrupować na te przypominające tradycyjne, znane z przeszłości epitafia [7] oraz na będące rozbudowaną opowieścią o zmarłym – opisem jego życia, dokonań, zawierające jego zdjęcia i krótkie filmy z różnych okresów życia zmarłego, w których pobrzmiewa nastrojowa muzyka. Niektóre e-cmentarze oferują też możliwość wysyłania listów do zmarłego oraz do jego rodziny i przyjaciół. E-cmentarze zbudowane są z pojedynczych, „ułożonych” alfabetycznie stron, poświęconych pamięci konkretnych osób (il. 8). Są też takie, które grupują zmarłych ze względu na przyczynę śmierci (il. 9), np. w kategoriach: ofiary wypadków samochodowych, samobójcy, osoby zmarłe na raka, AIDS, ofiary aktów terrorystycznych, żołnierze (amerykańscy) polegli w Iraku etc.

W witrynach tego typu brak np. pożegnań dzieci „nienarodzonych”, podobnie jak ma to miejsce na tradycyjnych cmentarzach. Dla nienarodzonych dzieci przeznaczone są specjalne witryny (il. 10, 11). Można tam również znaleźć wirtualne nagrobki zmarłych dzieci (szczególnie tych, które odeszły w wieku niemowlęcym).

<<< 1 2 3 4 5 >>>

[7]  J. Trzynadlowski wyróżnił trzy typy „nagrobków-epitafiów”: 1) epitafium onomastyczne, 2) epitafium identyfikacyjne, 3) epitafium poetyckie (Trzynadlowski 1977: 67–68).